-->
De provincie
Groningen is bekend om zijn vele Romaanse kerkjes uit de 12e en 13e
eeuw. Kenmerken zijn kleine ramen met rondbogen, dikke muren
en alleen tegen de dakrand een versiering. In Marsum ligt het meest pure Romaanse kerkje
van Groningen, ontroerend in zijn strenge eenvoud. Het onderstaande gedicht
gaat over het kerkje van Fransum, een Romaans kerkje op een wierde, een terp, in het gehucht
Fransum met alleen een boerderij en een
huis eromheen en in de wijde omgeving een paar boerderijen. Het is overigens zoals
ook blijkt uit het gedicht allang niet meer in gebruik als kerkje. In welke Groningse Pronkkamer u ook logeert u
vindt altijd een aantal eeuwenoude kerkjes in de buurt, vaak in een
schilderachtige omgeving en op een wierde. In Pronkkamer De Kleine Wierde in
Westerwijtwerd logeert u tegenover het eeuwenoude kerkje op de wierde.
-->
Kerkje van Fransum
Bestaat nog god, kleine sarcofaag
van het geloof, even leeg
als de Dorische tempels van Paestum:
hun zuilen een schuilplaats voor andere vogels
als goden – als ik naar hem vraag?
Kleine mummie van steen
zonder hart, tabernakel,
zonder plaats voor een wijkaars, bescherm je
met jouw lichaam ons landschap
als bodem voor hemel? Ik vraag maar.
Stille klankkast voor buiten, voor grutto’s
in juni, het loeiende melkvee bij het hek –
zo gesloten, een avond, ik zit in het gras
tussen jouw zerken, zo ben je het mooist:
dicht, van het uitblijvend antwoord de schrijn.
C.O. Jellema, Groningen 1936
uit: : ‘Spolia’, Uitgeverij Querido
